Το ποίημα της Κυριακής: Η Κήρυξη της Επανάστασης

Στα άγρια βουνά, στις θάλασσες τις μαύρες,
βροντή αντήχησε βαριά, σπαθιά που σπάνε λάβρες 
Σήκωσαν λόγχη οι σκλάβοι, φωτιά στην τυραννία,
κι η λευτεριά ανάστησε πατρίδας ιστορία.

Στον ιερό τον όρκο, στο αίμα, στη θυσία,
φλόγες ανάβει η πίστη και καίει την προδοσία.
Μέσα στις εκκλησιές, με ευχή και με λιβάνι,
ορίζονται να  'ναι λεύτεροι όποιος κι αν πεθάνει 

Φλέγεται η γη στο Μοριά, στην Ήπειρο αγριεύει,
το Γένος παίρνει δύναμη, το σίδερο χορεύει.
«Εμπρός, αδέλφια!» κράζουνε, «του κόσμου οι σκλαβωμένοι,
ας δούμε φως και λευτεριά, ας γίνουμε ενωμένοι!»

Κι η μέρα η μεγάλη, Μάρτη μήνα ξημερώνει,
κι η Δόξα ρίχνει φως τρανό και την ψυχή πυρώνει.
Η Ελλάδα σπάει τα δεσμά, σκλαβιά δεν την τρομάζει 
κι απ’ των προγόνων τις καρδιές, μια νέα αυγή χαράζει.

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος 
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις